قبل از 1314 كشور ايران چهارمين كشور وارد كنندة سيمان دنيا بود . رشد و گسترش كارهاي عمراني زير بنايي در اين سرزمين ايجاب مي كرد كه هر روز مقدار بيشتري سيمان وارد شود . از آنجائيكه سيمان كالايي است ارزان ، سنگين و آسيب پذير و هزينة حمل آن در مقايسه با قيمت سيمان بالاست ، در نتيجه تمام كشور هاي دنيا براي رفع نياز خود به سيمان ، اقدام به احداث كارخانة سيمان مي كردند . فكر ايجاد كارخانة سيمان در ايران و انجام بررسي هاي لازم روي مواد اوليه مناسب سيمان سازي از سالهاي 1307 شروع و نهايتاٌ در سال 1310 طي قرارداد 3130/13097 مورخ 21/06/1310 بين دولت ايران و شركت ايران و سوئد قرارداد خريد يك كارخانة سيمان به ظرفيت 100 تن در روز از كمپاني اف . ال . اسميت (F.L.Smidth ) دانمارك بسته شد . ارزش ماشين آلات خط توليد اين قرارداد 133800 ليرة انگليس و ارزش ماشين آلات نيروگاه آن 66900 ليرة انگليس بود . هزينة احداث اولين كارخانة سيمان در ايران از محل عوايد حاصل از ماليات قند و شكر تامين شد و بهاي آن بصورت خشكبار و ساير فرآورده هاي كشاورزي به دانمارك پرداخت شد . بهاي تمام شدة اين كارخانه پانزده ميليون ريال بوده است . حاصل مطالعات روي مواد اوليه انتخاب كوه سرسره در جوار شهر ري در هفت كيلومتري جنوب تهران در امتداد كوه بي بي شهربانو بود . پس از خريد ماشين آلات كارهاي ساختماني اولين خط توليد سيمان در شهريور 1311 بوسيلة شركت طنس آلماني در اين محل شروع شد و ساختمانهاي فرعي بوسيلة وزارت طرق (راهها ) ساخته شد و در نهايت در زمستان سال بعد يعني در روز جمعه مورخ 8 دي 1312 اولين كارخانه سيمان ايران به ظرفيت 100 تن در روز رسماٌ افتتاح شد.